تک بیتی های بسیار زیبای شاعر بزرگ صائب تبریزی

به دانش فزای و به یزدان گرامی                                                    که او باد جان تو را رهنمایی      

 
  

فردوسیمعنی :
علم و دانش خود را افزایش ده و به خداوند که راهنما و هدایت گر توست ، ایمان آور. </p><p>لغت :
فزا : بیفزا ، افزایش ده
گرای : علاقه و تمایل داشته باش

نکته :
فزای : ( از مصدر افزودن ) و گرای : ( از مصدر گراییدن) : فعل امر </p><p style="text-align: center;">

برای مشاهده ادامه نکات به ادامه مطلب مراجعه
نمایید.

تک بیتی های بسیار زیبای شاعر بزرگ صائب تبریزی

تکبیتهای صائب تبریزی
********************
گر محتسب شکست خم میفروش را
دست دعای باده پرستان شکسته نیست


از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق
ابروی قبله را خبری از اشاره نیست
 

حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
امید ما به نماز نکرده بیشترست

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان
ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم


ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای
خبرت نیست که در پی چه خزانی داری

 
دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد
که بلبلان همه مستند و باغبان تنها
 

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد

 
شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است
پوشیده است پست و بلند زمین در آب


آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع
کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت
 

طومار زندگی را، طی می‌کند به یک شب
از شمع یاد گیرید، آداب زندگانی


 نیست پروا تلخکامان را ز تلخی های عشق
آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است


برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید...
 

خلاصه ای درباره مجد خوافی

مجد خوافی خراسانی

 (ز 737 ق)، واعظ، ادیب و شاعر. وى از بزرگان زمان بود که سفرهایى چند به خراسان و کرمان داشت. از جمله آثارش: دیوان «کنز الحکمه»؛ ترجه‏ى منظومى از «جواهر اللغه» زمخشرى؛ «روضة الخلد»، که تقلیدى از «گلستان» سعدى است، که آن را در 733 ق به پایان رسانده و در 737 ق در آن تجدیدنظر کرده و انتشار داده است. در «آتشکده‏ى آذر»، این کتاب به قاسمى خوافى نسبت داده شده است که صحیح به نظر مى رسد.

زندگی نامه سلمان هراتی

سلمان هراتی (۱فروردین ۱۳۳۸ - ۹ آبان۱۳۶۵ )با نام اصلی "سلمان قنبر هراتی" شاعر معاصر ایرانی است. وی به علت شعرهای انتقادی اجتماعی شهره‌است.

زندگی

در اوّل فروردین سال ۱۳۳۸ در روستای مرزدشت تنکابن مازندران در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. درس‌های ابتدایی تا پایان دوران متوسطه را در زادگاهش خواند. سپس در دانشسرای راهنمایی تحصیلی پذیرفته شد و پس از دو سال در رشتهٔ هنر، مدرک فوق دیپلم اخذ کرد. وی پس از پایان تحصیلات در یکی از مدارس روستاهای دور لنگرود مشغول تدریس شد.

تخلص او در اشعارش «آذرباد» بود و در شعرهایش می‌توانیم تاثیر از سهراب سپهری و فروغ فرخزاد را نگاه کنیم او حتی یکی از شعرهایش را تقدیم به سهراب سپهری کرده بود دوستی او با سیدحسن حسینی و قیصر امین‌پور زبانزد است، سیدحسن حسینی بعد از مرگ سلمان یکی از بهترین آثار ادبیش یعنی کتاب "بیدل، سپهری و سبک هندی" را تقدیم به او کرد و قیصر امین پور هم کلیات او را منتشر کرد.

او در نهم آبان ۱۳۶۵ هنگام عزیمت به لنگرود در یک سانحهٔ رانندگی، درگذشت. در غرب تهران میدانی به نام این شاعر فقید نامیده شده است.

حکایت سیرت سلمان

حکایت سیرت سلمان

سلمان فارسی بر لشکری امیر بود.
در میان رعایا چنان حقیر می نمود
معنی :
در بین مردم آنقدر خود را کوچک نشان می داد

که وقتی خادمی به وی رسید ،
گفت : این توبره ی کاه بردار