زبان و ادبیات فارسی سوم راهنمایی

زبان و ادبیات فارسی سوم راهنمایی

هر ان چه که از ادبیات سوم راهنمایی یخواهید.....
زبان و ادبیات فارسی سوم راهنمایی

زبان و ادبیات فارسی سوم راهنمایی

هر ان چه که از ادبیات سوم راهنمایی یخواهید.....

تک بیتی های بسیار زیبای شاعر بزرگ صائب تبریزی

تکبیتهای صائب تبریزی
********************

گر محتسب شکست
خم میفروش را
دست دعای باده پرستان شکسته نیست


از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق
ابروی قبله را خبری از اشاره نیست
 

حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
امید ما به نماز نکرده بیشترست
از حادثه لرزند به خود قصر نشینان
ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم


ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای
خبرت نیست که در پی چه خزانی داری

 
دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد
که بلبلان همه مستند و باغبان تنها
 

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد

 

شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است
پوشیده است پست و بلند زمین در آب


آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع
کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت
 

طومار زندگی را، طی می‌کند به یک شب
از شمع یاد گیرید، آداب زندگانی


 نیست پروا تلخکامان را ز تلخی های عشق
آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است


برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید...
 

ای سکندر تا به کی حسرت خوری بر حال خضر ؟

                         عمر جاویدان او ، یک آب خوردن بیش نیست !

                                                                 صائب تبریزی

 

اظهار   عشق   را به زبان احتیاج نیست    

                               چندان که شد نگه به نگه آشنابس است

                                                                صائب تبریزی


 

ای دیدة    گلچین   به    ادب باش که شبنم   

                                 از دور به حسرت نگران است در این باغ

                                                                 صائب تبریزی

 

مخند‌ای نوجوان زینهاربرموی سفید من      

                              که این برف پریشان بر سر هر بام می‌بارد

                                                                 صائب تبریزی

 

ما از این هستی ده  روزه  به جان آمده‌ایم  

                                   وای بر خضر که زندانی عمر ابد است

                                                                 صائب تبریزی

 

مستمع صاحب سخن را بر سرکار آورد   

                              غنچة  خاموش ،  بلبل   را   به  گفتار آورد

                                                                 صائب تبریزی

 

عالم   تمام  یک   گل   بی خار   می‌شود   

                            دل  را   اگر  ز   کینه   مصفا   کند   کسی

                                                                صائب تبریزی

 

ز روزگار جوانی  خبر   چه می‌پرسی  

                                چو  برق آمد و  چون ابر نوبهار گذشت

                                                                صائب تبریزی

 

هر که  آمد  در  غم آباد جهان چون گردباد  

                              روزگاری‌خاک‌خورد آخر به‌خود پیچیدو رفت

                                                                 صائب تبریزی

 

دوام عشق اگر خواهی، مکن با وصل آمیزش        

                              که آب زندگی هم می‌کند خاموش آتش را

                                                                 صائب تبریزی

 

معیار دوستان دغل، روز حاجت است        

                                  قرضی به رسم تجربه از دوستان طلب

                                                                 صائب تبریزی

 

ریشه ی نخل کهن سال از جوان افزون تر است

                                     بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را

                                                                     «صائب»

 

من از بی قدری خار سر دیوار دانستم

                که ناکس ، کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها

                                                          صائب تبریزی

 

چون  سبکباران زصحرای قیامت  بگذرد

                           هرکه ازدوش ضعیفان بیشتر بر داشت بار.  

                                                              صائب تبریزی

 

بزرگ اوست که برخاک همچوسایه ابر

                                  چنان رود که دل موررا نیـــــــــــازارد. 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد