خلاصه ای درباره مجد خوافی

مجد خوافی خراسانی

 (ز 737 ق)، واعظ، ادیب و شاعر. وى از بزرگان زمان بود که سفرهایى چند به خراسان و کرمان داشت. از جمله آثارش: دیوان «کنز الحکمه»؛ ترجه‏ى منظومى از «جواهر اللغه» زمخشرى؛ «روضة الخلد»، که تقلیدى از «گلستان» سعدى است، که آن را در 733 ق به پایان رسانده و در 737 ق در آن تجدیدنظر کرده و انتشار داده است. در «آتشکده‏ى آذر»، این کتاب به قاسمى خوافى نسبت داده شده است که صحیح به نظر مى رسد.